Totalitaryzm stworzył własną wersję literatury, w której miała ona usprawiedliwiać nieludzkie zło, przedstawiając jej jako dobro. Wymagało to specyficznych technik artystycznych, które ukryłyby prawdę przed czytelnikiem i przekonały go, że czarne jest białe. Sztandarową postacią tego ruchu był Maksym Gorki, który stworzył modelowe usprawiedliwienie sowieckich obozów koncentracyjnych w swym cyklu „Po Związku Radzieckim”. Pokazał obozy
Niemieckie obozy śmierci wciąż zajmują ważne miejsce w literaturze polskiej, nadal wywołują zainteresowanie i grozę. Dla wielu pokoleń są symbolem zła, jego niemalże ucieleśnieniem, które próbujemy bezskutecznie zrozumieć, ale jak można zrozumieć fakt, iż ludzi torturowano, zmuszano do nieludzkiej pracy, głodzono, gazowano i palono w krematoriach? Rozum nie jest w stanie tego pojąć i wytłumaczyć,
Bruno Schulz to autor wciąż żywy i intrygujący swoją niezwykłą twórczością. Jej źródła biją w domu rodzinnym i czasie dzieciństwa artysty. Losy Bruno Schulza skupiają w sobie dzieje Polski i Europy początku XX w. To czas pokoju i dynamicznego rozwoju Europy, wielkiego rozkwitu ku tury i sztuki. Belle époque to także czas rozwoju nowych idei,
Zapis chwil i wrażeń związanych z pierwszymi dniami i tygodniami pandemii jest największą zasługą Pawła Kapusty. Dotarł do ludzi i dał im opowiedzieć to, co przeżyli. Książka Pawła Kapusty to fascynujące, reporterskie dzieło opisujące w sposób wielowymiarowy wydarzenia, które wywołała na początku swego pojawienia się pandemia. W tekście odnajdziemy głosy przedstawicieli służb medycznych, ale też
Witkacy nie zwalczył swoich nałogów. Pozostawił jednak ich metafizyczną wykładnię, ukazał jałowość i fałsz używek, przejrzał subtelny proces psychologicznego uzależnienia, i co najważniejsze, z wielkim staraniem wskazał sposoby wychodzenia z niego. Witkacy, jedna z najbardziej oryginalnych postaci polskiej kultury – pisarz, dramaturg, malarz, fotografik, filozof, teoretyk sztuki – w sposób szczególny w swojej książce „Narkotyki”