Wielogłosowa opowieść o życiu wspaniałego wokalisty Andrzeja Zauchy pełna jest wspomnień jego przyjaciół i znajomych, ludzi sztuki, głównie muzyków, z którymi współpracował, tworząc żywą i barwną jego sylwetkę umiejscowioną na tle epoki. Podziw budzi ilość źródeł, do których dotarli autorzy, aby z największą precyzją oddać „ducha” twórczości Zauchy. Gwałtownie przerwane życie Zauchy nie jest domkniętą
Totalitaryzm stworzył własną wersję literatury, w której miała ona usprawiedliwiać nieludzkie zło, przedstawiając jej jako dobro. Wymagało to specyficznych technik artystycznych, które ukryłyby prawdę przed czytelnikiem i przekonały go, że czarne jest białe. Sztandarową postacią tego ruchu był Maksym Gorki, który stworzył modelowe usprawiedliwienie sowieckich obozów koncentracyjnych w swym cyklu „Po Związku Radzieckim”. Pokazał obozy
Jeżeli komuś wydaje się, iż kwestia czystości, mycia rąk czy dbania o higienę jest czymś naturalnym, to ze zdumieniem będzie czytał „Historię brudu”, dowiadując, jak zmieniało się w kulturze zachodniej rozumienie czystości. A zmieniało się diametralnie. Warto zauważyć, iż nasze współczesne podejście do czystości jest zdobyczą dopiero ostatnich stu lat. I to ono na tle
Natura uzależnień nadal nie jest przez naukę zbadana, nadal nie wiemy, czemu jedni wpadają w nałóg, a inni nie, a przede wszystkim nadal nie wiemy, jak skutecznie leczyć rosnącą liczbę osób uzależnionych od różnych używek. Książka prezentuje podejście neuronaukowe do uzależnień, a dodatkowym jej atutem jest fakt, iż autorką pracy jest osoba, która sama przez
Niemieckie obozy śmierci wciąż zajmują ważne miejsce w literaturze polskiej, nadal wywołują zainteresowanie i grozę. Dla wielu pokoleń są symbolem zła, jego niemalże ucieleśnieniem, które próbujemy bezskutecznie zrozumieć, ale jak można zrozumieć fakt, iż ludzi torturowano, zmuszano do nieludzkiej pracy, głodzono, gazowano i palono w krematoriach? Rozum nie jest w stanie tego pojąć i wytłumaczyć,
Wyrzucenie z pamięci wiedzy o uczynionym złu przychodzi człowiekowi bardzo łatwo. Bolesny jest jednak proces jej przywracania i uznania swej winy. Arcydzieło Ingmara Bergmana „Tam, gdzie rosną poziomki” doskonale ten proces pokazuje. Przebudzenie Wytrawni spowiednicy wyposażeni w wiedzę psychoanalityczną wiedzą doskonale, że penitent często oskarża się chętnie o jakiś drobny grzech, aby ukryć grzech prawdziwy,
Lektura książki Magdaleny Grzebałkowskiej „Beksińscy. Portret podwójny” to fascynujące doświadczenie. Książkę, która w znacznej mierze składa się z listów bohaterów, czyta się świetnie, choć mogłoby się przecież wydawać, że nic fascynującego w zapoznawaniu się z prywatną korespondencją nie ma. Wielka w tym zasługa krasomówczego talentu Beksińskich, a nie mniejsza autorki książki. Przyjmuje ona w swojej
Na jednym z międzyleskich budynków powstał niezwykły mural, którym urząd dzielnicy chce uwiecznić symbole Wawra i podkreślić jego naturalne zasoby. Dawid Ryski, znany i doceniany grafik, ilustrator i muzyk, ujął dzielnicę Wawer w dwunastu wyjątkowych dla niej ikonach. – Mural nie dość, że pięknie zdobi przestrzeń miejską, to jeszcze odwołuje się do najważniejszych symboli Wawra,
Żyjemy w ciągłej niepewności – towarzyszy nam lęk o utratę pracy, lęk przed samotnością, lęk przed utratą zdrowia czy poważną chorobą. Mimo rozwiniętego rynku ubezpieczeń podświadomie czujemy, że nikt i nic nie może zapewnić nam poczucia bezpieczeństwa. Żyjemy w społeczeństwie ryzyka, jak już dawno diagnozował niemiecki socjolog Urlich Beck. Współczesna cywilizacja, oferując nam niespotykane wcześniej
Dopiero po 25 latach polscy czytelnicy doczekali się przekładu z języka niemieckiego książki “Leopantera. Historia pewnej miłości” autorstwa wybitnego polskiego artysty i ilustratora Józefa Wilkonia oraz jego syna Piotra – książka ukazała się w wydawnictwie “Media Rodzina”. Największą zaletą książki są ilustracje, które stanowią oddzielną część narracyjną – słowa czasem w niej przeszkadzają. Opowieść, którą