Zagadnienie psychopatii coraz bardziej przebija się do powszechnej świadomości. Coraz więcej mamy na rynku książek poświęconych temu tematowi. Wydaje się, że w naszych czasach, pełnych gwałtownych zmian, przemian wartości i dewaluacji autorytetów zjawisko psychopatii się nasila, ale przybierając różne, trudne do rozpoznania formy i postacie. Coraz częściej słychać o osobowościach psychopatycznych, które ludzie rozpoznają w swoich szefach czy członkach rodziny. Psychologowie starają się pokazać, jakie cechy w relacjach międzyludzkich zasługują na określenie: „psychopatyczne”.
Mark Freestone, lekarz, pracujący w zakładach zamkniętych i więzieniach, idzie w inną stronę – na przykładzie swojej wieloletniej praktyki stworzył siedem typów „niebezpiecznych umysłów”. Zdaniem autora, choć każdy psychopata jest zdolny do zrobienia rzeczy, o których normalny człowiek nigdy by nawet nie pomyślał, to jednak sama psychopatia nie jest „motywacją ani powodem do czegokolwiek”. Taką ciekawą tezę autor stawia już na samym początku, aby potem weryfikować ją na przykładzie różnych form psychopatii.
Freestone nie uważa psychopatów za geniuszy zbrodni czy wcielenie zła, są to – jego zdaniem – z zewnątrz całkiem normalni ludzie, którym brak jednak podstawowych umiejętności społecznych oraz empatii. Brakuje im więc podstawowego „wyposażenia”, które czyni nas w pełni ludźmi. Oni go nie mają, stąd też nie rozumieją ogromu przerażenia i pogardy, jaką w społeczeństwie budzą ich czyny. Autor stara się zatem nie generalizować, nie tworzyć modelu psychopaty, ale podchodzić do każdego przypadku osobno, z całą uwagą i skierowaniem zainteresowania na historię życia danej osoby.
Szczegółowe opisy poszczególnych postaci dają nam wgląd w zjawisko psychopatii, ale też nie pozwalają na łatwe odpowiedzi. Zastanawiamy się w czasie lektury, co właściwie decyduje o byciu psychopatą? I nie ma na to jednej odpowiedzi. Zamiast psychopatów Freestone pokazuje nam bowiem ludzi z trudnym dzieciństwem i niełatwą przeszłością, którzy nie wytrzymali często ogromu krzywd, które ich spotkały. Jak Angela Simpson, która dwa dni torturowała swoją ofiarę, wyrywając jej zęby i wbijając gwoździe w czaszkę. Potem udusiła ją kablem. Na zewnątrz prezentowała brak empatii, z lubością opowiadając o szczegółach swej zbrodni. Klasyczna psychopatka, chciałoby się powiedzieć. Warto poznać jednak jej przypadek bliżej.
Mark Freestone, Jak rozpoznać psychopatę, Wydawnictwo MUZA S.A., 2022 r., 320 str.
You must be logged in to post a comment.