Kiedy byłam mała, nudziłam się w deszczowe dni. Przechodziłam wtedy z miejsca na miejsce, martwiłam się tym, że nie mogę wyjść tam, gdzie chcę, bo pada deszcz – a wtedy zazwyczaj chciałam najwięcej. I czytanie nie było wtedy przyjemne, i oglądanie, i rysowanie. Mówiłam do siebie i bliskich, że bardzo się nudzę. Dlaczego w deszczowe
Darem jest fakt, że pustka człowieka niepokoi, budzi niesmak, przymusza do działania. Nuda jest bólem duszy, to przejaw pozytywnej bierności, oczyszczającego otwarcia na świat. Głębokie znudzenie, ciągnące się jak milcząca mgła (…), pokrywa rzeczy i pokrywa ludzi, i wraz z nimi pokrywa nas samych – sprawiając, że wszystko to po równi staje się nam osobliwie